Οι μαθητές – φοιτητές που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό Έκθεσης και Σύνταξης του ΕΒΕΑ

Πηγή: NEWSIT 

Κατά τη διάρκεια του Διοικητικού Συμβουλίου του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, απονεμήθηκαν τα βραβεία σε μαθητές και φοιτητές που διακρίθηκαν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Έκθεσης και Σύνταξης Εργασίας που διοργάνωσε το επιμελητήριο. 

Τη φετινή χρονιά οι μαθητές της Β΄ και Γ΄ τάξης του Λυκείου διαγωνίσθηκαν στη συγγραφή έκθεσης με θέμα: "Η διογκούμενη ανεργία των νέων. Αιτίες, συνέπειες και προτεινόμενες λύσεις", και οι φοιτητές των Ανωτάτων και Τεχνικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων στη συγγραφή εργασίας με θέμα: "Ανταγωνιστικότητα και κοινωνική συνοχή, το μέγα ζητούμενο".

Ξανά η δεύτερη ξένη γλώσσα στα σχολεία

Τη δυνατότητα παράλληλης διδασκαλίας δεύτερης ξένης γλώσσας στα δημοτικά σχολεία, υπό την προϋπόθεση ύπαρξης αυξημένου ενδιαφέροντος δίνει το υπουργείο Παιδείας με νέα εγκύκλιο

Πηγή: News247, της Μίκας Κοντορούση 

Την έκδοση εγκυκλίου στις αρχές του 2012 για επανέναρξη προγραμμάτων δεύτερης ξένης γλώσσας στα σχολεία υπό προϋποθέσεις, προανήγγειλε στη Βουλή η υφυπουργός Παιδείας, Εύη Χριστοφιλοπούλου, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Δ. Καρύδη.

Σύμφωνα με την κ. Χριστοφιλοπούλου, με την εγκύκλιο θα δίνεται η δυνατότητα παράλληλης διδασκαλίας δεύτερης ξένης γλώσσας στα δημοτικά σχολεία, υπό την προϋπόθεση ύπαρξης αυξημένου ενδιαφέροντος.

Ελλαδα: Μια γαλλόφωνη και γαλλόφιλη χώρα

Πηγή: «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», του Olivier Descotes, διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, μορφωτικού σύμβουλου της πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα.

Όπου και να σταθείς στην Ελλάδα, ακούς να παίζεται το ρεφρέν από την επιτυχία της Zaz Je veux («Donnez-moi une suite au Ritz, je n'en veux pas!..»).

Γαλλικός κινηματογράφος και μουσική, ανώτατες σπουδές σε γαλλόφωνες χώρες, λίγες μέρες στο Παρίσι, αυτά έχει μέσα στις αποσκευές του ο έλληνας κοσμοπολίτης που ξανοίγεται στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η έλξη που ασκεί η Γαλλία τόσο σε πολιτιστικό όσο και σε γλωσσικό επίπεδο γίνεται πολύ αισθητή στην Ελλάδα και ήδη από το δημοτικό σχολείο, δημόσιο ή ιδιωτικό, μια μεγάλη φουρνιά από παιδιά μαθαίνει γαλλικά. Πέρα από τις όποιες διαφοροποιήσεις που παρουσιάζει κάθε περιοχή (λέγεται ότι η Αττική είναι μάλλον περισσότερο γαλλόφωνη από τις υπόλοιπες), η εκμάθηση αυτής της γλώσσας στην Ελλάδα παραμένει εύρωστη. Το 2010 περίπου 300.000 μαθητές μάθαιναν γαλλικά μέσα από το κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα και το 2011, παρά τις πρόσφατες αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης, η πλειονότητα των ελληνικών οικογενειών επιθυμεί τα παιδιά τους να διδάσκονται τα γαλλικά ως δεύτερη ξένη γλώσσα.

Φαντάσµατα στην οικογένεια

Πηγή: «ΤΟ ΒΗΜΑ», του Γιώργη Γιατρομανωλάκη, καθηγητή της Κλασικής Φιλολογίας και Συγγραφέα

Σύµφωνα µε τον Γουσταύο Glotz, εγκυρότατο µελετητή του αρχαίου ελληνικού δικαίου, η απελευθέρωση του ατόµου από τα δεσµά της φυλής και της οικογένειας είναι ένα από τα µεγαλύτερα επιτεύγµατα του ελληνικού ορθολογισµού και γι’ αυτό πρέπει να επαινεθεί η αθηναϊκή δηµοκρατία. Ωστόσο την ίδια στιγµή παρατηρεί πως τα θρησκόληπτα µυαλά των Ελλήνων ήσαν ακόµη στοιχειωµένα µε το φάντασµα της οικογενειακής αλληλεγγύης, δεδοµένου ότι η πατριαρχική ηθική είχε από παλιά συνδεθεί µε τη θεϊκή τάξη και ιεραρχία. Αυτά τα φαντάσµατα, όπως θα µπορούσαµε να υποστηρίξουµε, µοιάζουν να φανερώνουν όλη τη δαιµονική και καταστρεπτική φύση τους στην τραγωδία, αφού το ανώτατο υλικό της δεν µπορεί, κατά τον Αριστοτέλη, παρά να βρίσκεται µέσα στον οίκον, στις ενδοοικογενειακές και τις εµφύλιες διαµάχες. Ο οίκος στην τραγωδία φαίνεται να εκτρέφει το Κακό και το Ακάθαρτο. Ο Οιδίπους Τύραννος είναι το καλύτερο παράδειγµα. 

Αυτή η οδυνηρή παλινδρόµηση από τον δηµοκρατικό ορθολογισµό στις οικογενειακές εµµονές και προκαταλήψεις αποτελεί ουσιώδες συστατικό της συµπεριφοράς µας. Οπως δείχνει η πολιτική µας ιστορία, η οικογενειακή αλληλεγγύη (δοµηµένη, εν πολλοίς, στα µεσογειακά πρότυπα της «φαµίλιας») στο πολιτικό επίπεδο έχει πάρει τη µορφή της οικογενειοκρατίας. Η όποια αγαθότητα του σπιτικού έχει επεκταθεί στη διακυβέρνηση της πολιτείας. Τα παραπάνω εγείρουν δύο τουλάχιστον ερωτήµατα, από τα οποία το δεύτερο είναι και το σοβαρότερο. Πρώτον, κατά πόσον αυτή η οικογενειακή επεκτατική βουλιµία παρατηρείται µόνο εδώ και, δεύτερον, εάν και εφόσον µας συµβαίνει και αυτό, πώς θα ήταν άραγε δυνατόν να επανεύρουµε τον δηµοκρατικό µας ορθολογισµό, η απώλεια του οποίου έχει προκαλέσει τις µεγαλύτερες εθνικές καταστροφές. 

Τηλεόραση και δημοκρατία

Η λογική της τηλεμέτρησης, που είναι λογική οικονομίας και δημαγωγίας, δεν επιβάλλεται μόνο στο δημοσιογραφικό πεδίο αλλά διεισδύει και στο καλλιτεχνικό, στο επιστημονικό, ακόμη και στο πεδίο της δικαιοσύνης

Πηγή: «ΤΟ ΒΗΜΑ», της Ιωάννας Λαμπίρη - Δημάκη, καθηγήτριας της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ο διαπρεπής γάλλος κοινωνιολόγος Pierre Bourdieu, γνωστός ήδη στο ελληνικό κοινό (βλ. λ.χ. στο «Βήμα» της 13ης Οκτωβρίου 1996 «Ο Μπουρντιέ και η Ελλάδα»), που ανακηρύχθηκε διδάκτορας επί τιμή από το Τμήμα Νομικής της Σχολής Νομικών, Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, εγκαινίασε μια ευρύτερου ενδιαφέροντος σειρά στις Εκδόσεις Liber με τίτλο «Λόγοι για δράση» (Raisons d' agir). Στη σειρά αυτή ενέταξε τα δύο μαθήματά του στο College de France «Για την τηλεόραση» και «Το δημοσιογραφικό πεδίο και η τηλεόραση» που μεταδόθηκαν από το γαλλικό κανάλι Paris Premiere τον Μάιο του 1996, καθώς και ένα παλαιότερο άρθρο του, «Η καθοριστική επίδραση της δημοσιογραφίας», που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 1994 στο περιοδικό που ο ίδιος ίδρυσε και διευθύνει («Actes de la recherche en Sciences Sociales»). Τα τρία αυτά αλληλένδετα μεταξύ τους κείμενα συνθέτουν το ιδιαίτερα διαφωτιστικό και πρωτότυπο βιβλίο του «Για την τηλεόραση και την καθοριστική επίδραση της δημοσιογραφίας» (Sur la television suivi de l' emprise du journalisme).

The Value of Learning a Foreign Language

Source: Anastasia, by Anastasia

Learning a foreign language takes time and dedication. The reasons below may help to convince you to take the plunge, if such persuasion is needed. Some reasons are practical, some aspirational, some intellectual and others sentimental, but whatever your reasons, having a clear idea of why you're learning a language can help to motivate you in your studies.

Kolik jazyků znáš, tolikrát jsi člověkem.

You live a new life for every new language you speak.

If you know only one language, you live only once.

(Czech proverb)

Strategies to learn a foreign language

Source: Babelan microblog 

Learning a foreign language could be easier than you expect. You must work different skills such as reading, writing, speaking and listening. Just attending a class a few hours every week is not enough, you must work every day a bit at home. Obviously, the best way is to live in the country where the target language is spoken. Although, if you do not have the chance, you can improve so much in your home country.

There are some strategies you can follow in order to learn a foreign language properly, although, I strongly believe that the key word you cannot forget is "motivation". The following are some strategies to help you to success. They are useful for any language you wish to learn (English, Spanish, German, Chinese, Japanese, Russian, Italian, Portuguese, Czech, Romanian, Vietnamese, French, Korean, Arabic, Hungarian, Polish, Bulgarian...).

Oι «ξένες» γλώσσες

Πηγή: «Τα ΝΕΑ», της Άννας Φραγκουδάκη

Χωρίς στοιχεία, έχει κανείς την εντύπωση ότι οι Έλληνες, με τόσα φροντιστήρια γλωσσών και εξαιτίας του τουρισμού, θα πρέπει να είναι ανάμεσα στους πρώτους γνώστες ξένων γλωσσών στην Ευρώπη. Δεν είναι όμως έτσι. 

Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου (2006), οι μισοί σχεδόν από τους περίπου 500 εκατομμύρια πολίτες της Ε.Ε. δεν μιλούν παρά μόνο τη μητρική τους γλώσσα.

Κέντρο ξένων γλωσσών Dancing on ice: Τα μαθήματα μόλις ξεκίνησαν

Πηγή: Star 

Εάν θέλουμε να μάθουμε ξένες γλώσσες και να μπορούμε να συνεννοηθούμε βασικά στα αγγλικά, ένας τρόπος υπάρχει: Να πάμε στο Dancing on ice. 

Δύο εμφανίσεις πραγματοποίησε κάθε ζευγάρι στο 10ο live του dancing. Όμως, ούτε οι μεταμορφώσεις της Πηνελόπης Αναστασοπούλου, που από μελαχρινή έγινε ξανθιά και μετά πάλι μελαχρινή, ούτε η τούμπα που «έφαγε» ο Κώστας Φραγκολιάς, ούτε καν η σκωτσέζικη φούστα του αθλητή στάθηκαν ικανά να σταματήσουν την ασυγκράτητη πορεία (βασικά) των κριτών και της παρουσιάστριας και (δευτερευόντως) των παικτών που το τι αγγλικό, σε συνδυασμό βέβαια με ελληνικά στοιχεία, «έριξαν», δεν περιγράφεται.    

Η ιδιωματική γλώσσα ενός νέου κόσμου

Για την επιβίωση των εθνικών γλωσσών γράφει ο Κ. Τσουκαλάς επισημαίνοντας ότι η εθνική υπερηφάνεια δεν αρκεί για να αντισταθμιστούν οι καθημερινές επικοινωνιακές και επαγγελματικές ανάγκες, που υπόκεινται ολοένα και περισσότερο στις επιταγές της πολιτιστικής και γλωσσικής παγκοσμιοποίησης

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, καθηγητή της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών 

Αν πιστέψουμε τον Λέοντα Τολστόι, η υψηλή κοινωνία της τσαρικής Ρωσίας μιλούσε γαλλικά, ακόμα και όταν αποτεινόταν στις γκουβερνάντες. Γαλλικά μιλούσαν επίσης οι «ανώτερες» κοινωνικές κατηγορίες των χωρών του Μάγκρεμπ, ενώ, ακόμα και σήμερα, οι μορφωμένοι Ινδοί, όπως και οι διεθνοποιημένοι γιάπηδες όλου του κόσμου, προτιμούν να συνεννοούνται μεταξύ τους στην οικουμενική πλέον γλώσσα της μέχρι πρότινος Αυτοκράτειρας των Ινδιών. Η διαδικασία είναι ανεπίστρεπτη. Με την εξαίρεση των προφορικών προγονικών διαλέκτων που επιβιώνουν αλώβητες σε εντελώς απρόσιτες περιοχές, στα υψίπεδα των Ανδεων ή στις ζούγκλες της Νέας Γουινέας, οι γλώσσες της αποικιακής και νεοαποικιακής εξουσίας έχουν σφραγίσει ανεξίτηλα τους «ιθαγενείς» πολιτισμούς όλου του κόσμου. Το ιμπεριαλιστικό «μοίρασμα» του κόσμου, για το οποίο μιλούσε ο Λένιν, δεν υπήρξε μονάχα οικονομικό, αλλά και πολιτιστικό και γλωσσικό.

Ετσι ακριβώς δημιουργήθηκε η διεθνής «παράδοση» των λεγόμενων «μεγάλων γλωσσών». Την ίδια στιγμή που τα εθνικά κράτη κωδικοποιούσαν και ομογενοποιούσαν τις «αποκλειστικές» εθνικές τους γλώσσες, οι μεγάλες αυτοκρατορικές δυνάμεις επεξέτειναν τη γλωσσική και πολιτιστική εξουσία τους έξω από τα κατά κυριολεξίαν σύνορά τους. Σηματοδοτώντας της αποδυνάμωση της μνήμης των οικουμενικών μορφωμάτων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της universitas christiana, η βαθμιαία έκλειψη των λατινικών ξανάνοιξε τα μέτωπα της μάχης των γλωσσών. Ο 19ος, και ακόμα περισσότερο ο 20ός αιώνας, χαρακτηρίζεται λοιπόν από την οριοθέτηση ανταγωνιστικών γλωσσικών σφαιρών επιρροής που αντιστοιχούν στις αντιμαχόμενες κρατικές εξουσίες. Οπως δε αναμενόταν, η προσπάθεια να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια πανανθρώπινη επικοινωνία μέσω της κατασκευής νέων «ουδέτερων» και εξ υπαρχής «αδέσμευτων» οικουμενικών γλωσσών δεν στέφθηκε από επιτυχία. Η Volapûk και η Εσπεράντο παρέμειναν ρομαντικές ασκήσεις επί χάρτου, επισφραγίζοντας έτσι εκείνο που όλοι όφειλαν να γνωρίζουν: η σύγχρονη κατάρα της Βαβέλ είναι συνάρτηση της κατάρας της ισχύος.